مطلب درباره نماز

نماز مهمترين ذکر واجبي است که تا واپسين لحظات زندگي برعهده‌ي آدمي است. خداوند متعال در قرآن کريم مي‌فرمايد: » واقيمواالصلاة« يعني به پا داريد نماز را، دراثر اين امر خداوند، مي‌فهميم که نماز بر ما واجب است و بايد آن را انجام دهيم و اگر از انجام آن سرپيچي نمائيم مؤاخذه خواهيم شد، به بيان ديگر نماز عبادت مشترکي ميان تمام اديان است و براي آن تعريف‌هاي بسيار ذکر شده که يکي از بهترين آنها، تعريف اگوست سياتيه استاد فلسفه‌ي پاريس است که در کتاب خود به نام فلسفه‌ي دين مي‌نويسد:
          «دين، روح انسان را با نيروئي نامرئي که مقدراتش را در اختيار دارد، ارتباط مي‌دهد. و نماز (که اين ارتباط را برقرار مي‌سازد) همان دين در حالت  عمل يا همان دين حق است.» و آنگاه اضافه مي‌کند: «دين وقتي با عملي زنده توام نباشد که ميان بنده و آفريدگار را ارتباط دهد و روح را به سوي رستگاري بکشاند مفهومي نخواهد داشت».

اين گفته همان چيزي است که حضرت محمد پيغمبر اسلام(ص) فرموده است که:

»لاخيرفي دين لاصلوة فيه«

»ديني که در آن نماز نباشد خيري در آن نيست. «

ديل کارنگي دانشمند معروف آمريکايي در کتاب خود به نام: «آئين زندگي» نماز و دعا را وسيله‌ي غلبه بر تشويش ونگراني معرفي مي‌کند و مي‌نويسد: امروز جديدترين علم پزشکي يعني روان پزشکي همان روش‌هايي را آموزش مي‌دهد که پيامبران تعليم مي‌دادند چرا؟ «به علت اينکه پزشکان روحي دريافته‌اند که دعا و نماز و داشتن ايمان محکم به دين، نگراني، تشويش، هيجان وترس را که موجب اغلب بيماري‌هايي از اين عوامل ناشي مي‌شوند، برطرف مي‌سازد».

            امروز حتي پزشکان روانشناس نيز مبلغان متجدد دين شده‌اند و گرويدن به دين را توصيه مي‌نمايند.

گروهى از مؤمنان که زینت متاع دنیا و فرزندان اموالى که مایه چشم روشنى است آنها را به خود مشغول نداشته، حق نماز را خوب شناخته اند

نماز از گناهان آینده جلوگیرى مى کند، نسبت به گناهان گذشته نیز از طریق توبه و انابه به درگاه الهى که نماز بستر آن را فراهم مى سازد اثر مى گذارد و گناهانى را که همچون طناب بر گردن انسان قرار گرفته و او را از پیشرفت و ترقّى مانع مى شود، از بین برده، انسان را آزاد مى سازد.



«تَعَاهَدُوا أَمْرَ الصَّلاَةِ، وَ حَافِظُوا عَلَیْهَا، وَ اسْتَکْثِرُوا مِنْهَا، وَ تَقَرَّبُوا بِهَا، فَإِنَّها (کَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنینَ کِتَاباً مَّوْقُوتاً» ؛


امام على علیه السلام در بخشى از خطبه (199) در رابطه با اهمیّت فوق العاده نماز،به آثار مهم معنوى و تربیتى نماز و عاقبت شوم تارکان و سبک شمرندگان آن پرداخته، نمازگزاران واقعى را معرفى مى کند، نخست مى فرماید: «برنامه نماز را به خوبى مراقبت کنید و در محافظت آن بکوشید. بسیار نماز بخوانید و به وسیله آن به خدا تقرّب جویید زیرا نماز بر همه مؤمنان در اوقات مخصوص واجب است».

در این عبارت کوتاه چهار دستور درباره نماز داده شده است: تعاهد، محافظت، استکثار، و تقرب جستن به آن.سپس امام(علیه السلام) به ذکر دلیل براى این دستورات مهم در مورد نماز پرداخته و به هفت نکته اشاره مى کند و به آیاتى از قرآن مجید و سنّت پیامبر(صلى الله علیه وآله) استدلال مى فرماید.نخست مى گوید: «زیرا نماز به عنوان فریضه واجب (در اوقات مختلف شب و روز) بر مؤمنان مقرّر شده است»؛ سپس به ذکر دلیل دوم پرداخته، مى فرماید: «آیا پاسخ دوزخیان را در برابر این سؤال که «چه چیز شما را به دوزخ کشانید؟» نمى شنوید که مى گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم»»؛امام در بیان سومین و چهارمین دلیل براى اثبات اهمیّت نماز مى فرماید: «نماز گناهان را فرو مى ریزد، همچون فروریختن برگ از درختان (در فصل پاییز) و طناب هاى معاصى را از گردن ها مى گشاید»؛آرى همان گونه که نماز از گناهان آینده به مضمون آیه شریفه (إِنَّ الصَّلوةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَآءِ وَالْمُنْکَرِ)(1) جلوگیرى مى کند، نسبت به گناهان گذشته نیز از طریق توبه و انابه به درگاه الهى که نماز بستر آن را فراهم مى سازد اثر مى گذارد و گناهانى را که همچون طناب بر گردن انسان قرار گرفته و او را از پیشرفت و ترقّى مانع مى شود، از بین برده، انسان را آزاد مى سازد.

در حدیثى از سلمان فارسى مى خوانیم که مى گوید: من با رسول خدا(صلى الله علیه وآله) در سایه درختى نشسته بودیم، پیامبر شاخه اى از آن درخت را گرفته، تکان داد در این هنگام برگها فرو ریختند، سپس فرمود: آیا نمى پرسید چرا این کار را کردم؟ عرض کردند: اى رسول خدا خودت به ما خبر ده! فرمود: بنده مسلمان هنگامى که به نماز بر مى خیزد گناهان او فرو مى ریزد همان گونه که برگهاى این درخت فرو ریخت.

سپس امام در پنجمین استدلال خود به کلام معروف رسول خدا درباره اهمیّت نماز استناد مى جوید و مى فرماید: «پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله و سلّم نماز را به چشمه آب گرمى تشبیه فرمود که بر در خانه انسان باشد و او هر شبانه روز پنج مرتبه خود را در آن شستشو دهد که بى شکّ چرک و آلودگى در بدنش باقى نخواهد ماند (نمازهاى پنج گانه روزانه نیز چنان روح و قلب انسان را شستشو مى دهد و آثارى از گناه در آن باقى نمى گذارد)» با توجه به اینکه در متن خطبه تعبیر به «حمّه» (چشمه آب گرم یا آبهاى گرمى که به عنوان درمان بیمارى ها مورد استفاده قرار مى گیرد) شده روشن مى شود که نماز همچون چشمه آب معمولى نیست، بلکه چشمه خاصّى است که آثار فوق العاده اى در زدودن آلودگى ها دارد؛ این تأثیر ممکن است از این جهت باشد که نماز روح تقوا را در انسان زنده مى کند و به مضمون (إِنَّ الصَّلوةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَآءِ وَالْمُنْکَرِ) او را از فحشا و منکرات، در آینده باز مى دارد و طبعاً نسبت به گذشته نیز دعوت به توبه مى نماید.

رسول خدا بعد از بشارت به بهشت خویش را براى نماز به تعب و مشقّت مى انداخت، زیرا خداوند به او فرموده بود: «خانواده خویش را به نماز دعوت کن و در برابر آن شکیبا باش» (زیرا نماز کلید ورود به بهشت است) لذا آن حضرت پى در پى اهل بیت خود را به نماز دعوت مى کرد و خود را بر آن وادار مى کرد و در انجام آن اصرار و شکیبایى داشت


امام(علیه السلام)در ادامه سخن در ششمین استدلال خود به آیه دیگرى در قرآن مجید که مقام والاى نمازگزاران را بیان مى کند استناد مى جوید و مى فرماید: «گروهى از مؤمنان که زینت متاع دنیا و فرزندان اموالى که مایه چشم روشنى است آنها را به خود مشغول نداشته، حق نماز را خوب شناخته اند. خداوند سبحان درباره آنها مى فرماید: «آنها مردانى هستند که تجارت و بیع آنان را از یاد خدا و برپاداشتن نماز و پرداختن زکات باز نمى دارد» . 

سرانجام در بیان هفتمین و آخرین دلیل براى اهمیّت نماز اشاره به برنامه پیامبر اکرم که برگرفته از قرآن مجید است کرده، مى فرماید: «رسول خدا بعد از بشارت به بهشت خویش را براى نماز به تعب و مشقّت مى انداخت، زیرا خداوند به او فرموده بود: «خانواده خویش را به نماز دعوت کن و در برابر آن شکیبا باش» (زیرا نماز کلید ورود به بهشت است) لذا آن حضرت پى در پى اهل بیت خود را به نماز دعوت مى کرد و خود را بر آن وادار مى کرد (و در انجام آن اصرار و شکیبایى داشت)».

این دلائل هفت گانه که امیرمؤمنان على(علیه السلام) براى بیان اهمیّت نماز از آیات قرآن و سنّت پیامبر آورده و ده ها دلایل دیگر که به یقین، امام در مقام بیان همه آنها نبوده است، نشان مى دهد که نماز چه گوهر گرانبهایى است و چه تأثیرى در تربیت و سعادت انسان دارد و دورماندن از نماز و برکات آن چه خطراتى ایجاد مى کند.(2)



پی نوشت ها :

1. عنکبوت، آیه 45.

2. جلد 7، صفحه 723 .


منبع : سایت آیت الله مکارم شیرازی

امام حسین ع پسر امیر المومنین علی ع و حضرت فاطمه س (دختر  حضرت محمد ص  پیامبر اسلام)، امام سوم ما شیعیان است.امام حسین ع  ۳ شعبان ۴ هجری قمری در مدینه زاده شد و در ۱۰ محرم ۶۱ (برابر ۲۱ مهرماه سال ۵۹ خورشیدی) در کربلا واقع در عراق کنونی در نبرد کربلا به شهادت رسید.

در میان شیعیان، از امام حسین ع با القابی همچون اباعبدالله، ثارالله (به معنای خون خدا)، خامس آل عبا، سبط، وفی، زکی و سیدالشهدا نام برده می‌شود.  حضرت سجاد، امام چهارم شیعیان فرزند امام حسین ع است.


دوران کودکی
 امام حسین ع بنابر اکثر روایات در اولین روزهای شعبان سال چهارم هجری به دنیا آمد.حضرت محمد، پیامبر مسلمانان و پدربزرگ او، در همان سالهای کودکی امام حسین ع درگذشت. روایاتی از علاقه محمد نسبت به وی و برادرش حسن مجتبی نقل شده‌است. مانند «هر کس آنها را دوست داشته باشد من را دوست دارد و هر کس از آنها متنفر باشد از من منتفر است» یا «حسن و حسین سید جوانان اهل بهشت اند». حدیث دوم از دیدگاه شیعه اهمیت زیادی دارد و به اعتقاد آن گواهی بر حقانیتامام  حسن ع و امام حسین ع بر امامت است.


دوران جوانی تا زمان مرگ معاویه
در دوران خلافت حضرت علی ع، امام حسین ع در رکاب پدرش بود و در جنگ‌های او شرکت داشت. امام حسین ع پسر  حضرت علی هنگام زمامداری پدرش او را در جنگ‌های جمل و صفین و نهروان همراهی کرده بود. سال ۵۰ هجری وقتی که برادرش  امام حسن کشته شد. معاویه حدود ۱۰ سال به عنوان خلیفه باقی بود. معاویه سال ۶۰ هجری هلاک شد و پسرش یزید را به جانشینی انتخاب کرد. به نوشته منابع شیعه حسین بن علی موافق راه و روش حکومت هم عصر خود نبود. بنابر نوشته تاریخ نویسانی مانند دینوری از شرایط صلح حسن بن ابی طالب با معاویه، پرداخت سالیانه دو میلیون درهم از محل خزانه به حسین بود.
در این زمان معاویه از مروان حاکم مدینه خواسته بود تا با امام حسین ع برخوردی نداشته باشد و عملی تحریک آمیز انجام ندهد. گزارش‌ها نشان می‌دهد که شیعیانی مانند حجر بن عدی حتی پیش از شهادت امام حسن بسیار به دیدن او می‌آمدند و از او تقاضا می‌کردند تا بر علیه معاویه قیام کند. اما بنا بر نوشته البلاذری پاسخ او همیشه این بود که تا زمانی که معاویه هست کاری نمی‌توان کرد.

واقعه کربلا
نبرد کربلا جنگی بود که در دهم محرم ۶۱ هجری قمری (مهر ۵۹ خورشیدی) اتفاق افتاد و به عاشورا معروف است. این نبرد میان سپاه حسین بن علی و سپاه یزید بن معاویه در نزدیکی محلی به‌نام کربلا در گرفت.

حسین بن علی روز دوم محرم به کربلا رسید و روز سوم عمر بن سعد با ۴۰۰۰ نفر در کربلا اردو زد. در روز هفتم محرم آب را بر حسین بن علی و همراهانش بستند و در نهم محرم، شمر با ۴۰۰۰ نفر و نامه‌ای از طرف عبیدالله بن زیاد وارد کربلا شد، او در این نامه به عمر بن سعد دستور داده بود با حسین بن علی بجنگند و او را بکشند و اگر این‌کار از دست او برنمی‌آید، فرماندهی را به شمر واگذارد....

×××برای مشاهده ادامه مقاله روی ادامه مطلب کلیک کنید×××

(آيه نقل قول از لقمان در پند و اندرز دادن به فرزند خود است).

وَاقْصِدْ فِي مَشْيِكَ وَاغْضُضْ مِن صَوْتِكَ إِنَّ أَنكَرَ الْأَصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحمير

 
« و در راه رفتن خود ميان رو باش و صداي خود را پائين بياور که آزار دهنده ترين صداي ناخوشايند ، براستي صداي خران است».

نکات آيه:

1ــ پائين آوردن صدا:

صدا و سر وصداي بلند زماني که پيوسته باشد زيانهاي زيادي به بدن و روان انسان وارد مي کند که مهمترين آنها عبارتند از:

زياد شدن ترشح ادرنالين که بنوبه خود از جمله منجر به بهم ريختن عصبي فرد مي شود ـــ ايجاد شدن تنشهائي در کارکرد بيني و گوش و حنجره ـــ مبتلا شدن به خيلي از بيماريهاي قلبي و خوني از جمله بالا رفتن فشار خون و تصلب شرايين ــــ و تنشهاي همراه با احساس سردرد مزمن و احساس فشار و سختي.

2ــ "صداي خران" آزار دهنده ترين صداي جانوران است:

واحد اندازه گيري شدت صدا دسيبل است. شدت صداي پچ پچ و درگوشي ميان 10 تا 20 دسيبل است،
صداي ماشين کوچک 70 تا 80 دسيبل، صداي ماشين باري 80 تا 90 دسيبل، صداي هواپيما هنگام کنده شدن از زمين 110 تا 130 دسيبل. پائين ترين صدائي که انسان مي تواند بشنود 20 دسيبل است.
هنگاميکه شدت صدا به 45 دسيبل مي رسد انسان نمي تواند آسوده بخوابد، نزديک 85 دسيبل دردهاي گوش آغاز مي شود. در سر و صداهاي نزديک به 90 دسيبل آدم نمي بايست 8 ساعت بيشتر در آن فضا بماند، در 100 دسيبل نمي بايست بيش از دو ساعت بماند، در 110 دسيبل نمي بايست بيش از نيم ساعت بماند، و به 160 دسيبل که برسد آدم کر مي شود.

و شدت صداي ناخوشايند خر که موضوع آيه مي باشد بالاي 100 دسيبل است. و امروزه انسان در ميان جانوران صداي ناخوشايندِ آزار دهنده شديدتري از صداي خر نمي شناسد و آنچه در آيه آمده مبني بر اينکه " آزار دهنده ترين صداي ناخوشايند صداي خران است" درست است.

( جالب اينکه در1400 سال پيش ،زمانيکه هيچ وسيله تشخيص فرکانس هاي صوتي

در اختيار نبوده قرآن اينگونه به اين نکته علمي اشاره مي کند )

«اوست که خورشيد را نور اصلي و ماه را نور بازتابي قرار داد».

«ضياء و ضوء» درخشش و تابشي است که از خود شئ ساطع مي شود، مانند تابش و درخشش چراغ و شمع. و «نور»  روشـنـائي و تابـشي است که از خـود شئ ساطع نمي شود بلکه بازتاب تابش ضياء است. و اينکه آيه مي گويد: خـورشـيـد «ضياء» است و ماه «نور»، به اين معني است که تابش خورشيد از خود آن است ولي تابـش ماه از خـود آن نيست بـلـکه بازتاب تابش خورشيد است. (اين موضوع در سوره نوح و به نقـل از حضرت نوح آمـده. يعـني وي چند هـزار سال پـيش از ميلاد حضرت مسيح به مـردم گـفـتـه بـوده که: تـابـش خـورشيد از خود آن و تابش ماه بازتاب تابش خورشيد است. ولي مردم طـبـق معـمـول بوي مي خنديده اند).

 به نام خدا

بدان که حقيقت غيبت آن است که چيزى نسبت به شخصي که شيعه باشد ذکر کنى که اگر به گوش او برسد او را ناخوش آيد و به آن راضى نباشد، خواه آن نقص، در بدن او باشد، مثل اين که بگويى: فلانى کور، يا کر، يا گنگ، يا نيم مرده، يا کوتاه، يا بلند، يا سياه، يا زرد و امثال اينها است، يا در نسب او باشد مثل اين که بگويى: پسر فلان، فاسق، يا ظالم،   يا حمال زاده، يا نانجيب و نحو اينها است. يا در صفات و افعال و اقوال او باشد مثل اين که بگويى: بد خلق، يا بخيل، يا متکبّر، يا ترسو، يا ريا کار، يا دروغ‏گو، يا دزد، يا ظالم، يا پرگو، يا پرخور، يا بى‏وقت به خانه مردم مى‏رود، و نحو اينها است

بارالها!

در پیشگاه تو ایستاده‌ام،

و دست‌هایم را به سوى تو بلند کرده‌ام،

آگاهم که در بندگى‌ات کوتاهى نموده و در فرمانبرى‌ات سستى کرده‌ام،

اگر راه حیا را مى‌پیمودم از خواستن و دعا کردن مى‌ترسیدم …

ولى … پروردگارم!

آن گاه که شنیدم گناهکاران را به درگاهت فرا مى‌خوانى،

و آنان را به بخشش نیکو و ثواب وعده مى‌دهى،

براى پیروى ندایت آمدم،

و به مهربانى‌هاى مهربان‌ترین مهربانان پناه آوردم.

من نماز مي خوانم چون...

من نماز مي خونم چون پر پروازم به سوي عرش الاهي است.من کوچکم،کودکم،اما مي دانم که بايد بخوانم تا در آسمان قلبم اوج بگيرم،بخوانم تا ابري باشم،تا بر درياي دلم ببارم،بخوانم تا نماز دوايي باشد راي درد مشکلاتم.

آنقدر در راه پر پيچ و خم زندگي زمين خورده ام که ديگر دلم نمي خواهد قدمي بردارم.آنقدر که هر بار خواستم به صانع ستاره ها بگويم،سکوتي پر از گله و ناله تمام وجودم را فرا گرفت و لبانم از هم گشوده نمي شد که حتي آهي اين سکوت را بر هم زند.

آنقدر پر از اشکم،آنقدر پر از احساسم،که اگر باري دگر زمين بخورم مي گويم،اما مي دانم حرف هايم باز از سکوت پر خواهند شد.پس آنقدر مي خوانم تا روزي شفا بگيرم که دگر گله اي در ميان نباشد.

وقتي نماز ميخوانم همچو پري بر روي آب تمام وجودم را خلاء پر مي کند در اين خلاء است که مي توان فهم شفافي نماز را همچو آب روان،پاکي آن را همچو کودک و نوراني بودنش را همچو خورشيد درک کرد.

نماز مانند قلمي است بر روي کاغذ زندگي که نويسنده را هدايت مي کند.اوست که مي گويد نويسنده احساسش را چه گونه روي کاغذ بياورد.

نماز مي خوانم تا درک کنم چرا ياد خدا همچو نوري هميشه قلبم را از تاريکي ها خالي مي کند،چرا زندگي خاکستري است،چرا بين من و معبود من کمتر از يک صدا کردن فاصله است.من او را مي خوانم، او هميشه در کنار من خواهد بود،همانند آسمان و ابر هايش،دريا و ماهي هايش،جنگل و درختانش،که بدون هم پر از تنهايي اند.اين جنگل و دريا و آسمان نيستند که به درخت و ماهي و ابر نيازمندند ،اين آن ها هستند که به جنگل و آسمان و دريا وابسته اند.من نيز به خداوند خود نيازمند و وابسته ام.

نماز پل من به سوي پروردگار است.پلي از جنس عشق ام سخت تر از فولاد.

من نماز مي خوانم،تا بدانم،در قلب خدا مي مانم

آورده اند كه روزي شيخ در بستر مريضي و رو به مرگ بود؛؛؛ياران را فراخواند تا فلان كتاب را براي او آورند؛؛؛مريدان گفتند: شيخينا ؛؛شما كه در زمره ي مرگ هستيد؛؛كتاب به چ كار آيد؟

شيخ پاسخ داد:فلان مطلب در آن كتاب است كه نميدانم؛؛؛بدانم و بميرم بهتر است يا ندانم و بميرم؟؟!!؟!

يكي از ياران جواب داد:مگر به شما علمي بي پايان نداده است؟

چن لحظه سكوت برقرار شد؛؛همه منتظر پاسخ شيخ بودند كه شيخ گفت:"مرتيكه تنبل" نميخاي از جات بلندشيء زر اضافه نزن!!!!!!!!

مريدان نعره ها بزدندي و خشتك ها پاره كردندي و سر به بيابان نهادندی!!

بعلههههههه؛؛و اينگونه شد كه شيخ نادان از دنيا رفتتتتتتتتتتتتتتت!!!

نتيجه اخلاقي:به ماشين لباسشويي دست نزنيددددددد!!!وگرنه قلبتون شايد بگيرهههه هـــــآآ؛؛ببينين من كي گفتمممم!!هههههخخخ خعلی بد شد نه؟

چندي پيش تيمي از دانشمندان آمريكايي دريافتند كه برخي از گياهان استوايي فركانس هايي مافوق صوت از خود صادر مي كنند كه به وسيله دستگاه هاي پيشرفته علمي ثبت شده است.

دانشمندان حدود سه سال به تحقيق ومطالعه اين وضعيت حيرت آور پرداختند و سرانجام دريافتند كه اين پالس هاي مافوق صوت به الكتريسته نوري تبديل شده و بيش از صدمرتبه در ثانيه تكرار مي شوند.

يك تيم آمريكايي اين آزمايش را در برابر يك گروه علمي در انگليس انجام دادند كه در بين اين گروه، يك دانشمند مسلمان هندي الاصل نيز قرار داشت. بعد از 5 روز آزمايش، گروه انگليسي از اين مساله بسيار شگفت زده شدند ولي دانشمند مسلمان انگليسي گفت: مامسلمانان اين مساله را در 1400 سال پيش تفسير كرده ايم. دانشمندان از اين سخن وي بسيار حيرت زده شدند و اصرار كردند كه آن را برايشان شرح دهد. دانشمند مسلمان اين آيه قرآن را قرائت كرد: «و هيچ موجودي نيست جز آن كه او را به پاكي مي ستايد ولي شما ذكر تسبيحشان را نمي فهميد. او بردبار و آمرزنده است.»

زماني كه اسم جلاله «الله» بلند شد، پالس هاي مافوق صوت به الكتريسته نوري تبديل و بر روي مانيتورها ظاهر گشت.

پروفسور «وليام براون» مسئول اين تيم تحقيقاتي با اين دانشمند مسلمان براي شناخت دين اسلام به گفت و گو پرداخت و دانشمند مسلمان براي وي دين اسلام را تشريح كرده و يك جلد قرآن مجيد به همراه تفسير آن به زبان انگليسي را به وي اعطا كرد. براون شهادتين را گفت و مسلمان شد

• حضرت امام موسی بن جعفر (علیه السّلام) از رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) حدیث کرده اند که فرموده اند: اعتدال در کار و مدارا کردن با بدن در رأس تمام پرهیزها است.

منبع: بحار،ج14،ص520

• حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: هر یک از اعضای بدن به استراحت احتیاج دارد.

منبع: غررالحکم،ص245

• رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرموده اند: خوشبخت کسی است که آیین اسلام را پذیرفته و به قدر معاش خود درآمد دارد و قوای بدنش نیرومند است.

منبع: بحار15،قسمت2،ص236

• حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: جسم آدمی شش  حالت دارد: سلامت و مرض، مرگ و حیات، خواب و بیداری. جان آدمی نیز دارای این شش حالت است: حیات جان علم است و مرگش جهل، مرض جان شک و تردید است سلامتش یقین، خواب جان غفلت و بی خبریست و بیداریش حفظ و مراقبت است.

منبع: بحار،ج14،ص398

• حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: کمتر خوردن مانع بسیاری از بیماری های جسم می شود.

منبع: فهرست غرر،ص13و14

• حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: پرخوری و پرخوابی باعث فساد و تباهی مزاج و مایه ی جلب عوارض زیان بار است.

منبع: فهرست غرر،ص13و14

• حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: کسی که ناخوشی خود را از پزشکان پنهان کند به بدن خود خیانت کرده است.

منبع: غررالحکم،ص663

• حضرت امام باقر (علیه السّلام) فرموده اند: خداوند آدمی را میان تهی آفریده و ناچار باید به شکم خود غذا برساند.

منبع: کافی6،ص286

• حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرموده اند: بدن آدمی بر غذا پایه گذاری شده است.

منبع: کافی6

برو طواف دلی کن که کعبه ی مخفی است /که آن خلیل بنا کرد واین خود خدا ساخت...

مفاسدی که در آستانه انقلاب حضرت مهدی (علیه السّلام) فراگیر می شود ، بسیار است. امام صادق (علیه السّلام) در روایتی ، نوع مفاسدی که در آخر الزمان رایج می شود و بعضی از آن ها جنبه ی اجتماعی و سیاسی ، و بعضی جنبه اخلاقی دارد را پیش بینی کرده است . حضرت می فرمایند :

1- آن گاه که دیدی حق مرده و اهل حق از میان رفتند.

2- ستم همه جا را فراگرفته است.

3- قرآن فرسوده شده ، و بدعت هایی از روی هوا و هوس در مفاهیم آن آمده است............

• روایات اسلامی تمام خواب ها را به یک چشم نگاه نمی کند بلکه رویا را سه قسم می داند. قسمتی از خواب ها عبارت است از افکار عادی یا اسرار نهانی انسان است که در خواب گاهی به صورت خودش ظاهر می شود و گاهی به عللی تغییر شکل داده با صورت دیگری خود نمائی می کند . این قسم خواب ها است که در روانکاری و به نظر روانشناسان ارزش علمی بسیار دارد و به وسیله ی آنها می توان به ضمیر مخفی اشخاص پی برد و ریشه ی ناخوشی روانی مرض های روحی را تشخیص داد.

قسمت دیگر خواب ها، عبارت از افکار ولگرد و آشفته ای است که گاهی در بیداری و به خصوص در مواقع ناخوشی گریبانگیر اشخاص می شود و دارای ارزش علمی و روانی نیست و در بعضی از روایات به «اضغاث احلام» یا افکار شیطانی تعبیر شده است.

قسمت سوم خواب هایی است که جنبه ی الهامی دارد و گاهی به وسیله ی آنها حقایق از هر جهت مجهولی ، واضح و آشکار می گردد.

• رسول اکرم (ص) می فرمودند : خوابها کُنیها و اسمهایی دارند، برای تفسیر و تعبیر رویا باید از آنها به طور صحیح استفاده کرد.

برای سلامتی اش صلوات...

زیبایی :
1- امام على عليه السّلام فرموده اند : پوشيده و محفوظ داشتن زن مايه آسايش بيشتر و دوام زيبايى اوست

( حالا بازم واسه بقيه آرايش کنيد)

مدل شلوار :
2- در يک روز باراني حضرت علي(ع) با پيامبر(ص) در بقيع بودند که زني سوار بر الاغ از آن‌جا عبور مي‌کرد.ناگهان پاي الاغ در چاله‌اي فرو رفت و زن از بالاي آن به زير افتاد.رسول خدا به سرعت روي خود را برگرداند. حاضران به رسول خدا گفتند اين زن شلوار به تن دارد. حضرت سه بار فرمود: خداوند زنان شلوار پوش را رحمت کند. سپس فرمودند:اي مردم! شلوار را به عنوان پوشش برگزينيد؛ چرا که از پوشاننده‌ترين لباس‌هاي شماست‌. و به‌ وسيله‌ي آن از زنان خود به هنگام خروج آنان از منزل محافظت کنيد.

(البته بايد توجه داشت که پيامبر، شلوارهاي گشادو بعنوان مکمل پوشش مطرح کردن،

نه ساپورت و شلوار هاي چسبان)


جنسيتت را حفظ کن :
3- پيامبر فرموده اند:خدا مرداني را که شبيه زن مي‏شوند و زناني را که خود را شبيه مرد قرارمي‏دهند ، نفرين کرده است.

(آقايون يه نيم نگاه به آينه بندازن کافيه)


اندام زن و مرد :
4- يکي از اصحاب پيامبر مي‌گويد روزي نشسته بودم و لباسم کنار رفت و ران پايم پيدا شد. پيامبر که در حال عبور بودند، به من گفتند: ران خود را بپوشان که جزء عورت است.

(حالا آقايون شلوارتون جا داره پايين تر بياد؟ ... خانوما اوني که تنتونه مانتوئه يا تونيک؟)

حجاب در شاهنامه فردوسی

 

چنين گفت شيرين كه اي مهتران
جهان گشته و كــار ديـــــده سران
سه چيز باشد زنان را بهي
كــه باشند زيباي گاه مهي

دگـر آنكــــه فـــرّخ پســـر زايــد او
زشـــوي خجســـــته بيفــزايد او
سه ديگر كه بالا و رويش بود
بــه پوشيدگي نيز مُوَيش بود

بدانگــه من جفـــت خسرو بُدَم
به پوشيدگي در جهان نو بُدَم
بگفـت اين بگشــــاد چادر ز روي
همه روي ماه و همه پشت موي

مـــرا از هنر مــــوي بُد در نهان
كه او را نديدي كس اندر جهان
نمودم همه پشت اين جادويي
نــــه از تنبل و مكر و ز بدخويي

نه كس سوي من پيش از اين ديده بود
نه از مهتـــران نيــــــز شنيده بود


سخن تهمينه همسر رستم:
به گيتي ز خوبان مرا جفت نيست
چون مــن زير چرخ كبود اندكيست
كــــس از پرده بيرون نديدي مرا
نه هرگز كسي آواز شنيدي مرا


سخن منيژه:
منيژه منم دخت افراسياب
برهنـــــه نديده رخم آفتاب

«قُل لِّلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ »؛ به افراد با ایمان بگو چشمهای خود را کوتاه کنند.

«وَيَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِكَ أَزْكَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِمَا يَصْنَعُونَ »؛ و در حفظ پوشش اندام خویش، بکوشند. این برایشان، تزکیه و پاکی بیشتری در بردارد؛ مسلماً خداوند،نسبت به آنچه می‌کنند آگاه است.

«وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ»؛ و به بانوان با ایمان بگو: چشمهای خود را فرو گیرند.

«وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا»؛ و زینت خود را جز آن مقدار که ظاهر است، آشکار ننمایند.

«وَلْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُيُوبِهِنَّ»؛ و روسری‌های خود را بر سینه خود افکنند. (تا گردن و سینة آنان، آشکار نشود.)

«وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا»؛ و جز برای این افراد، زینت خود را آشکار نسازند:

لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَاء بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاء بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِي إِخْوَانِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ

    -حجاب يعني من مجهز به آنتي ويروس هوس و وسوسه هستم

    -به زلفانت بياموز که بيرون ارزش ديدن ندارند.

    -کس غنچه نهان شده دربرگ را نچيد/ از بي حجابي است اگر عمر گل کم است.

    - حجاب نيمي از ايمان است.

    -اصالت زن مسلمان عفت اوست که حجاب مهمترين رکن آن است.

    -اي زنان زينت هاي خود را آشکار نسازيد مگربراي محرمانتان .

    -حجاب واکسن مقابله با تير نگاههاي آلوده.

    -حجاب سنگري است محکم که زن را از نگاه مردان شيطان صفت مصون ومحفوظ نگه مي دارد.
    -حجاب بوته خوش بوي گل عفاف است. حجاب مصونيت است نه محدويت.

    -حجاب يعني حياي جوان باعفت.