حجاب در شاهنامه فردوسی

 

چنين گفت شيرين كه اي مهتران
جهان گشته و كــار ديـــــده سران
سه چيز باشد زنان را بهي
كــه باشند زيباي گاه مهي

دگـر آنكــــه فـــرّخ پســـر زايــد او
زشـــوي خجســـــته بيفــزايد او
سه ديگر كه بالا و رويش بود
بــه پوشيدگي نيز مُوَيش بود

بدانگــه من جفـــت خسرو بُدَم
به پوشيدگي در جهان نو بُدَم
بگفـت اين بگشــــاد چادر ز روي
همه روي ماه و همه پشت موي

مـــرا از هنر مــــوي بُد در نهان
كه او را نديدي كس اندر جهان
نمودم همه پشت اين جادويي
نــــه از تنبل و مكر و ز بدخويي

نه كس سوي من پيش از اين ديده بود
نه از مهتـــران نيــــــز شنيده بود


سخن تهمينه همسر رستم:
به گيتي ز خوبان مرا جفت نيست
چون مــن زير چرخ كبود اندكيست
كــــس از پرده بيرون نديدي مرا
نه هرگز كسي آواز شنيدي مرا


سخن منيژه:
منيژه منم دخت افراسياب
برهنـــــه نديده رخم آفتاب

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: